Aankomst
De paden van de tuin zijn net breed genoeg zodat ik met de fiets mijn eigen tuintje kan komen. Ik weet niet of fietsen is toegestaan, maar doe het toch. Een kleine daad van burgerlijke ongehoorzaamheid. Dan maar ongehoorzaam, een beetje rebels is ook wel eens lekker. Tijd voor een korte inspectie, alles staat er goed bij. Nou ja, alles? Tussen al het onkruid door zie ik dat de spinazie is doorgeschoten, de bonen zijn aangevreten door een konijn en als gedroogde rabarber bestond, dan stond ie bij mij in de tuin. Kortom werk aan de winkel. Ik pak de schoffel en laat hem eens goed door de tuin heen gaan. Probleemloos gaan de brandnetels tegen vlakte. Er komt weer ruimte in de tuin en dat geeft me een voldaan gevoel.
Camping
Terwijl ik zo aan het schoffelen ben, hoor ik iets verderop in de tuin stevig gepraat en gelach. Met het mooie weer en de lange zomeravonden, lijkt het wel alsof ik op een camping ben beland. Begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen campings of kamperen, maar wel tegen mensen die denken dat het hún camping is. Mijn tuinbuurman, formaatje uit-de-kluiten-gewassen, staat met veel te dikke ontblote buik de eerste piepers uit hun lijden te verlossen. Zijn vrouw, type tuintekkel en iets te veel babbels, heeft ondertussen een clubje 'tuinvrienden' opgetrommeld om de eerste oogst te bewonderen. Onder luid gejuich komen de eerste jongens uit de grond, want o jongens wat een prestatie. Ik geloof dat de natuur vooralsnog daar de grootste hand in heeft gehad, maar dat nu even geheel terzijde. Tuinterreur eerste klas dus. Het applaus ontbrak, of nee wacht, het zal toch niet waar zijn, hoorde ik daar in de verte toch een klaphand?
X-factor
Het hele tafereel doet me iets té amicaal en luidruchtig aan. Op een gegeven moment hoor ik zeggen: 'Zijn die aardappels van jou niet zo groot dan?' Je zou het niet verwachten, maar kennelijk is de Idol/X-factor-achtige prestatiecultuur ook doorgedrongen tot op de tuin (of all places). En natuurlijk gaat het om wie de grootste heeft. Je zou haast denken dat ie aandelen Monsanto heeft. Laat ik over dat bedrijf maar niet beginnen.
Alleen-tuinieren
En het kan natuurlijk ook anders. Zelf ben ik meer van het stilte-tuinieren en laat ik me het liefst omgeven met rust (voor zover dat bestaat op een volkstuin). Eén ding is zeker: laat mij maar lekker aanklungelen, anderen noemen dat 'de natuur het werk laten doen'. Het liefst begeef ik me als een soort kluizenaar (niet letterlijk natuurlijk) op de tuin, teruggetrokken tussen m'n sla, bonen en brandnetels. De rest komt vanzelf wel. Dat mijn piepers niet de grootste zijn, so what, ik geniet er wel van!Geen polonaise in mijn tuin en bewonderenswaardige 'Oh's' en 'Ah's' als ik mijn piepers uit de grond trek. Alleen maar stilte...
Verder lezen
Wil je meer weten over stilte in de tuin en wat dat voor effecten kan hebben? Lees dan eens verder op een van de volgende sites:- de kleurige en stille tuin (met meesterlijke spreuk: "Genietend van de stilte, staar ik vooruit. Stilte, dat is toch het mooiste geluid.")
- de stilte tuin Stroetenhof
- boek "de stille tuin" van Paul Dewickere, bij bol.com
- historisch boek "de stille tuin" van Willem de Mérode, met schitterende gedichten en poëzie (1933)