Moestuin in Februari

Het was een druilerige dinsdag in februari. Ik haastte me naar de moestuin want de weersvoorspelling was niet best. Windje 6/7 en grote kans op zo'n 25 millimeter regen. Niet het beste weer om in de moestuin te werken, maar ik ging toch. Er was immers genoeg te doen in de tuin.

Met een thermosfles gloeiend hete koffie en een paar boterhammen kaas achter in de fietstas trapte ik door de gure zuidwesten wind. Het begon al wat te druppen, dus trapte nog wat harder om zo snel mogelijk op de moestuin te zijn. Ik moest en zou een flink stuk van de moestuin bewerken.

Vorig jaar nazomer had ik namelijk de groenbemester winterrogge gezaaid en die moet in het voorjaar ondergewerkt worden. Het is één van de weinige groenbemesters die niet kapot vriest in de winter. En, eerlijk is eerlijk, het waren mooie planten geworden die lekker diep geworteld waren.

Diepgeworteld betekent niet alleen dat de grond lekker open en los is gebleven, maar ook dat je flink aan de bak moet om de groenbemester onder te werken. En juist dat stond op het programma.

De eerste paar steken waren even wennen, maar na een rij of vier zat ik er lekker in. Zo lekker zelfs dat de jas uit kon, zélfs met koud februari weer. Na een klein uurtje zat het eerste deel met de groenbemester d'r onder. Voldaan bekeek ik mijn werk van een afstandje en zag dat het goed was. Dit was de nieuwe moestuinwereld die ik geschapen had.

Hoogste tijd voor een pauze. Het voordeel van mijn compostbak is dat ik hem snel kan omtoveren tot een prima zitplaats. Plank d'r tussen en zitten. Ook al staat er ook een oude tuinstoel naast, ik verkies de compostbak. Het doet me denken aan de reclame van Pindakaas waarbij Evert van Benthem aan de slootkant zijn boterham eet. Het heldenbeeld waarmee ik ben opgegroeid.

Uit de fietstas kwamen de de thermosfles met koffie en boterhammen tevoorschijn. Na de eerste slok dampende koffie werkte ik een boterham naar binnen. Ik geloof niet dat een boterham met kaas ooit beter smaakte.

'Eerste gewin is kattengespin' zei mijn oudtante altijd. Dat betekent zoveel als alle begin is makkelijk, het moeilijke komt daarna pas. Dus weer aan de slag, want er was nog meer te doen.

De compostbak heb ik leeggemaakt en de compost verspreid over de bedden die dat het hardste nodig hebben. Bijvoorbeeld waar de tomaten, basilicum en courgettes komen te staan. Het bed op onderstaande foto ga ik niet spitten, maar hoogstens loswoelen met een riek (evenals een paar andere bedden).

De snijbiet die ik eind vorig seizoen op de composthoop had gegooid, is daar vrolijk verder gegroeid. Een paar knollen heb ik bij wijze van proef weer terug in de grond gestoken.

De kruidenhoek lag er wat treurig bij. De salie was flink opgeschoten, dus die heb ik teruggesnoeid tot de verhoute delen. De geur die van zo'n berg salie vrij komt is heerlijk. Eigenlijk niet te beschrijven, maar een weldaad voor de neus.

De wind begon wat te luwen, maar het was ondertussen harder gaan druppelen. Tijd om de de boel af te ronden want in de regen tuinieren is niks voor deze moestuinder. Het gezegde is niet voor niks: "Ga je werken bij wind en bij regen, dan kom je jezelf tegen".

Een laatste blik op de moestuin stemde me tevree. Een groot deel van het werk dat ik wilde doen is gedaan.

Wil je weten wat je zelf kan doen in de moestuin in de februari? Lees dan deze post met allerlei informatie over moestuinklussen in februari.

Jouw moestuin: leuk om te horen!

Hoe ligt jouw moestuin er bij op dit moment? Ben je ook al lekker aan de slag geweest, of wacht je nog op wat beter en droger weer? Ik ben benieuwd. Leuk als je een berichtje over jouw moestuin achterlaat!