Temperaturen die rondom het vriespunt blijven hangen en nachten die eindeloos lijken te duren: de winter is begonnen. Dit stuk schrijf ik terwijl T-Model Ford door de speakers knalt met z'n Somebody's knockin' uit de speakers knalt. Rauwe, vuige blues, past goed bij dit seizoen.
En dat er iemand op de deur klopt een dezer dagen houdt de gemoederen in heel Nederland bezig. De kinderen zijn vooral bezig met de vraag óf er op de deur geklopt zal worden, de ouderen zijn vooral benieuwd naar 'wie'.
In de tussentijd vind je mij af en toe op de tuin. Een beetje rommelen, maar vooral voorbereiden voor volgend seizoen. Het is nu een prima moment om houtige gewassen te verplanten zoals zacht fruit (frambozen, bramen, bessen) en appel- en perenbomen.
Zo kreeg een berichtje dat er op een andere tuin een stuk frambozenheg weg moest. Zoiets kan ik natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan, dus toog ik, getooid met klompen aan m'n voeten en de spade over m'n rechterschouder, op een kille zondagmiddag naar de tuin.
Zo'n relatief oudere frambozenheg valt uiteen in allerlei lossen scheuten. Die heb ik ingekort tot zo'n halve meter. Ook de wortelkluiten heb ik een beetje bijgeknipt, zodat het allemaal weer stekken in een mooie verhouding werden.
Daarna was een kwestie van geultje graven, wat compost erin en de stekken mooi verdelen over de geul. Tot slot nog even aanstampen zodat de wortels goed contact maken met de grond en dan kijken wat het volgend jaar gaat worden.
Het volgende klusje was de appelboom weghalen, een Golden Delicious. Dat boompje staat al een zestal jaren te pratten op de tuin. Ik heb mijn best gedaan om er iets van te maken, maar hij wil simpelweg niet.
En dan is moestuinieren ook gewoon een keer keihard ingrijpen. Dus de schop eronder en eigenlijk was het toen al gepiept. De wortelkluit besloeg niet meer dan 15 cm in doorsnede. Voor een boom van die leeftijd eigenlijk veel te klein en niet levensvatbaar.
De appelboom had al een flinke tijd last van een flinke kankerplek onderaan de stam. Ik heb nog geprobeerd om dat weg te snijden, maar de plek was simpelweg te groot voor zo'n klein boompje om goed van te herstellen.
Verder heb ik de dahlia's gekortwiekt. Op de tuin wordt er altijd een beetje lacherig gedaan over mijn manier van dahlia's overhouden. Ik haal ze er dus niet uit, zoals te doen gebruikelijk, maar ik laat ze lekker zitten.
Die grote knollen, diep in de grond, die kunnen echt wel een stootje hebben. De takken kap ik weg als een echte bushmaster en laat ik daarna liggen als mulch en isolatie. Dat heeft de afgelopen zeven jaren prima gewerkt. En ja, daar zaten ook stevige winters tussen, dus dat heeft mij overtuigd dat het zo ook kan.
De rest van de moestuin ziet er wat mistroostiger uit. Al moet ik zeggen dat de knofloken mooi zijn opgekomen door het zachte najaar. De rest van de bedden zijn leeg en afgedekt met mulch of worteldoek.
Een paar weken terug heb ik onderstaand rijtje frambozen aangeplant. Dat wordt smullen volgend jaar!
